Thursday 17 May 2007

Περί Ελβετίας, Ελβετών και γενικώς


Μερικά πράγματα που (ίσως) δεν ξέρετε για την Ελβετία και που (ενδεχομένως) σας ενδιαφέρει να μάθετε:

Μου βγήκε λίγο μεγάλο το κείμενο. Ελπίζω να αντέξετε μέχρι το τέλος.

H επίσημη ονομασία της Ελβετίας είναι Schweiz - Suisse - Svizzera - Svizra και Confederatio Helvetica (Ελβετική Ομοσπονδία), εξού και τα αρχικά CH στα Ελβετικά αυτοκίνητα. Είναι συνομοσπονδία 26 ημι-αυτόνομων καντονιών, που το καθένα έχει δική του σημαία και διοίκηση. Το καντόνι της Ζυρίχης είναι το μεγαλύτερο με 1 και κάτι εκατομμύρια κατοίκους. Το πιο μίνι καντόνι έχει μόνο 15.000 κατοίκους (εγώ, 10 φίλοι μου και η σημαία μας). Κάθε καντόνι έχει δικό του σύνταγμα, νομοθετικό σώμα, κυβέρνηση και δικαστήρια. Οι καντονικές κυβερνήσεις αποτελούνται από 5-7 μέλη και οι αντιπρόσωποί τους σχηματίζουν το κεντρικό ομοσπονδιακό συμβούλιο, που ο πρόεδρός του είναι και πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Το κάθε καντόνι κάνει δικές του εκλογές, ενώ συνηθίζονται πολύ τα δημοψηφίσματα, ενίοτε για ψύλλου πήδημα. Π.χ. μπορεί να ψηφίσουν για το αν θα φτιαχτεί νέος αυτοκινητόδρομος μεταξύ αυτού και του άλλου χωριού, ή αν θα γίνει νέο νοσοκομείο στην τάδε κωμόπολη.

Η Ελβετία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει άμεση δημοκρατία (direct democracy). Τα δημοψηφίσματα δίνουν και παίρνουν, αφού ο κάθε πολίτης μπορεί να θέσει ένστανση εναντίον κάθε καινούριου νόμου, εφόσον μαζέψει 50.000 υπογραφές διαμαρτυρίας μέσα σε 100 μέρες από την ψήφιση του νόμου στη βουλή. Αν τα καταφέρει, ακολουθεί δημοψήφισμα στο οποίο αποφασίζεται με απλή πλειοψηφία αν ο νόμος θα γίνει δεκτός ή όχι. Οι Ελβετοί πάνε στις κάλπες 10, 15, 20 φορές το χρόνο. Όχι όλοι όμως, γιατί η αποχή φτάνει μέχρι και 60%, παρόλο που μπορείς να ψηφίσεις δι’ αλληλογραφίας και μερικές φορές ακόμα και μέσω ίντερνετ (e-voting).

Επίσημες γλώσσες είναι τα Γερμανικά, τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Ραιτορομανικά (που μιλιούνται σε ένα μικρό καντόνι κοντά στα σύνορα με την Ιταλία). Η σημαία της Ελβετίας είναι ένας άσπρος σταυρός σε κόκκινο φόντο. Το σύμβολο του Ερυθρού Σταυρού είναι αντιστροφή της ελβετικής σημαίας (κόκκινος σταυρός σε άσπρο φόντο) και υιοθετήθηκε προς τιμή του ιδρυτή του Ερρίκου Ντυνάν, που ήταν Ελβετός.

Η Ελβετία είναι χώρα με υψηλό βιωτικό επίπεδο. Ό,τι ακούμε στην Ελλάδα, ότι στο "εξωτερικό" έχει καλές συγκοινωνίες, περίθαλψη, εκπαιδευτικό σύστημα, οργάνωση κ.λπ. μάλλον αναφέρεται στην Ελβετία. (Στην Αγγλία δεν αναφέρεται πάντως). Η Ζυρίχη θεωρείται η πόλη με το υψηλότερο βιωτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Η πόλη με το δεύτερο υψηλότερο είναι η Γενεύη, επίσης στην Ελβετία. Πολύ καθαρά δεν είναι πάντως, αν και μια-δυο φορές που το επεσήμανα στους ντόπιους, τα φόρτωσαν στους μετανάστες ("εδώ είναι βρώμικα γιατί είναι η Πορτογαλική συνοικία"). Έχουν και αρκετό γκραφίτι στους τοίχους. Όχι ότι είναι χάλια, κάθε άλλο. Απλά δεν πρόσεξα να λαμποκοπάει ο τόπος, τουλάχιστον όχι στις πόλεις. Τα χωριά είναι πιο παστρικά.

Στους υπολογισμούς του βιωτικού επιπέδου μάλλον δεν μετράει το φαγητό, αφού η Ελβετία δεν έχει να επιδείξει κάποιο εδεσματολογικό αριστούργημα. Τα φαγητά στην περιοχή της Ζυρίχης μοιάζουν πολύ με αυτά της νότιας Γερμανίας (εξαιρετικά ψωμιά και λουκάνικα μιαμ μιαμ). Το πιο γνωστό ελβετικό πιάτο είναι το fondue (φοντύ): μείγμα από λιωμένα τυριά και άσπρο κρασί, στο οποίο βουτάς κομμάτια ψωμιού. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να το δοκιμάσουμε αυτή τη φορά, γιατί είναι κατεξοχήν χειμερινό πιάτο και λίγα εστιατόρια το σερβίρουν από την άνοιξη και μετά. Αν το δοκιμάσετε στην Ελβετία, να ξέρετε ότι είναι βαρύ φαγητό, γι’ αυτό πρέπει να το φάτε νωρίς το βράδυ και να μην πιείτε μαζί κρύο νερό ή αναψυκτικό. Το συνηθισμένο συνοδευτικό είναι άσπρο κρασί ή τσάι. Άλλο κλασικό ελβετικό πιάτο είναι το Rösti (ρόστι), που είναι κάτι σαν τηγανόψωμο, αλλά φτιαγμένο με τριμμένες πατάτες, άλλοτε σκέτες, άλλοτε με προσθήκη μπέικον, τυριού ή μήλου. Ελβετικής προέλευσης είναι επίσης το μούσλι, και φυσικά οι ελβετικές σοκολάτες. Παρεπιπτόντως, η Nestlé είναι ελβετική εταιρία και έχει την έδρα της στην Vevey (κοντά στην Γενεύη), όπως ελβετική είναι και η Lindt, που έχει την έδρα της στη Ζυρίχη.

Το υψηλό βιωτικό επίπεδο συχνά συμβαδίζει με υψηλές τιμές, και στην Ελβετία οι τιμές είναι όντως τσιμπιμένες. Για ένα λουκάνικο με ψωμάκι και 1 κόκα-κόλα έδωσα 12 ελβετικά φράγκα στον πλανόδιο, που σημαίνει 8 ευρώ. Τα ελβετικά φράγκα πάντως είναι πολύ ενδιαφέροντα, ειδικά τα χαρτονομίσματα, που έχουν έντονα χρώματα. Αν έχεις πολλά λεφτά στην Ελβετία, το πορτοφόλι σου θα πρέπει να είναι σαν ουράνιο τόξο. Το μεγαλύτερο κέρμα είναι 5 φράγκα (3.5 ευρώ περίπου) ενώ το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα είναι 1000 φράγκα (πάνω από 600 ευρώ). Όχι ότι το είδαμε βέβαια αυτό των εξακοσίων.

Ψώνια πολλά δεν κάναμε, πήρα μόνο ένα ρολόι Swatch με 45 ευρώ και πολλές σοκολάτες (ζουζούνια και όχι μόνο). Γουστάρω να πηγαίνω σε ακριβές χώρες, γιατί οι τιμές είναι τέτοιες που δεν μπαίνω καν σε πειρασμό να ψωνίσω :-)

Τα ρολόγια είναι η άλλη μανία των Ελβετών. Στον σταθμό του τραίνου έχει ρολόγια όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις, και ΟΛΑ δείχνουν την ίδια ώρα, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Εδώ στην Αγγλία όποιο ρολόι κοιτάξεις δείχνει διαφορετική ώρα – ΑΝ δείχνει. Τα μισά μαγαζιά της Ζυρίχης είναι ρολογάδικα και κοσμηματοπωλεία. Γνωστές ελβετικές μάρκες ρολογιών εκτός από τα Swatch, είναι τα: Baume & Mercier, Favre-Leuba, Girard-Perregaux, Tag Heuer, Longines, Omega, Patek Philippe, Rado, Raymond Weil, Tissot, τα παιδικά Flik-Flak και άλλα πολλά. Το κλασικό ελβετικό σουβενίρ είναι τα ρολόγια-κούκοι, τα οποία στην πραγματικότητα είναι Γερμανικής (Βαυαρικής για την ακρίβεια) προέλευσης, που διαδόθηκαν στην Ελβετία μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Ελβετοί δεν είναι χαζοί πάντως. Αφού ρολόγια-κούκους ήθελαν οι τουρίστες, τα υιοθέτησαν και τώρα τα πουλάνε σε όλα τα τουριστικά μαγαζιά. Πιο αυθεντικά σουβενίρ είναι τα κουκλάκια Heidi (Χάιντι, η μικρούλα των Άλπεων, αν θυμάστε) και ο,τιδήποτε έχει σχέση με αγελάδες (π.χ. κουδούνια) ή έχει σχήμα αγελάδας ή έχει πάνω αγελάδες (όχι αληθινές). Δημοφιλείς είναι επίσης οι ελβετικοί σουγιάδες που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούν οι Ελβετοί στρατιώτες (αλλά μάλλον είναι μούφα).

Οι Ελβετοί αγαπούν γενικότερα τα κουδούνια, τις καμπάνες και άλλες παρεμφερείς ηχητικές παραμβάσεις. Τρεις μέρες που είμασταν στην Ζυρίχη ούτε και ξέρω πόσες φορές χτύπησαν καμπάνες. Και δεν ήταν και γιορτή. Βέβαια την προηγούμενη φορά που είχα πάει στην Ελβετία δεν θυμάμαι να μου είχαν κάνει εντύπωση οι καμπάνες, αλλά τότε έμενα Ελλάδα και ίσως ήμουν πιο συνηθισμένη στις καμπανοκρουσίες. Στην Αγγλία οι εκκλησίες δεν έχουν καμπάνες, οι οδηγοί δεν κορνάρουν, και γενικώς τα μόνα κουδουνίσματα που ακούμε είναι από περιπολικά και ασθενοφόρα. Όσο να 'ναι ξεσυνηθίζεις.

Ένα πράγμα που μου έχει κάνει πολύ εντύπωση στην Ελβετία είναι ότι έχουν παντού λαχανόκηπους. Έξω από τις πόλεις υπάρχουν εκτάσεις χωρισμένες σε μικρά-μικρά χωραφάκια, το καθένα με ένα μικρό υπόστεγο για τα εργαλεία του κηπουρού, που τα νοικιάζεις για να καλλιεργείς τα κηπευτικά σου, αν δεν έχεις πρόσβαση σε κήπο εκεί που μένεις. Αυτό ισχύει αν μένεις στους μεσαίους ορόφους πολυκατοικίας, γιατί όσοι μένουν στο ισόγειο έχουν πρόσβαση στον κήπο και όσοι είναι στον τελευταίο όροφο έχουν πρόσβαση στην ταράτσα, που δεν είναι κοινή όπως στην Ελλάδα, αλλά συνήθως ανήκει σε όποιον μένει από κάτω. Οι ταράτσες τους μοιάζουν σαν μικρές αυλές, με φυτά και έπιπλα κήπου. Το άλλο ενδιαφέρον είναι ότι οι κήποι τους δεν είναι σχεδόν ποτέ επίπεδοι. Καλλιεργούν όπου βρουν χώρο, ακόμα κι αν είναι πλαγιά. Με τόσα βουνά, είναι συνηθισμένοι στα επικλινή.

Το καλύτερο σας το άφησα τελευταίο. Στην Ελβετία υπάρχει νομοθεσία που υπαγορεύει την δημιουργία πυρηνικών καταφυγίων στα υπόγεια σπιτιών και σε δημόσιους χώρους (π.χ. μέσα σε τούνελ) ώστε σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου όλοι οι κάτοικοι να μπορούν να προφυλακτούν, κατά προτίμηση χωρίς να βγουν από το κτήριο στο οποίο μένουν. Φανταστείτε στο υπόγειο της πολυκατοικίας σας να έχετε πυρηνικό καταφύγιο, χωρισμένο σε τμήματα σαν μικρούλικα δωμάτια, 1 ανά διαμέρισμα, μαζί με ντουζ, φορητές τουαλέττες και αποθέματα φαγητού και νερού. Νομίζω ότι πλέον οι περισσότεροι τα καταφύγια τα χρησιμοποιούν σαν αποθήκες, αλλά η κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει κάθε χρόνο τεστ στα συστήματα γενικού συναγερμού, μην τυχόν κι έρθει το τέλος του κόσμου και τους βρει απροετοίμαστους.

Τώρα το ερώτημα είναι, ποιος τρελός θα επιτεθεί στην Ελβετία, τη στιγμή που όλοι οι πλούσιοι και δυνατοί έχουν τις καταθέσεις τους σε ελβετικές τράπεζες; Αλλά θα μου πείτε, η λαϊκή σοφία λέει "φύλαγε τα ρούχα σου, να 'χεις τα μισά". Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι σκέφτονται και οι Ελβετοί.

13 comments:

Epikouros said...

Περίεργη χώρα η Ελβετία. Σχεδόν αστεία. Αν συλλογιστείς τα προβλήματα που βασανίζουν τον υπόλοιπο κόσμο, τα δικά τους είναι αστεία. Είχα γράψει κι εγώ παλιότερα για την Ελβετία, για την Γενεύη συγκεκριμένα. Α, ναι, αυτό που λες για τα καταφύγια ισχύει. Πρόσφατα είχε γράψει και το BBC για αυτό.

snikolas said...

Για ένα λουκάνικο με ψωμάκι και 1 κόκα-κόλα έδωσα 12 ελβετικά φράγκα στον πλανόδιο, που σημαίνει 8 ευρώ. Μμμμμ στην Ελλάδα πόσο καιρό έχεις να έρθεις; Αν υπολογίσεις τους μισθούς των Ελβετών και τους μισθούς των Ελλήνων μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσεις!

Κατά τα άλλα έχεις δίκιο σε όλα. (ξέχασες να πεις πως δεν έχουν και πολύ σπουδαία νυχτερινή ζωή) :)

Γκρινιάρης said...

Καλημέρα.
Δε με έφερε ακόμα ο δρόμος μου στην Ελβετία. Πολλά από αυτά που ανέφερες, όπως οι λαχανόκηποι, δεν τα είχα ακούσει και τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα.

Πάντως μην παραπονιέσαι, και στην Ελλάδα με το ευρώ έχουμε πολύχρωμα χαρτονομίσματα!

Nobody said...

Επειδή είμαι τεμπέλα δεν διάβασα το κείμενό σου παρά κοίταξα κατευθείαν τις φωτογραφίες σου. Καλά το είπε ο Αστερίξ "Είναι τρελοί αυτοί οι Ολανδοί"

Φαντάζεσαι να εξαφανιστούμε όλοι από προσώπου γης και να μείνουν μόνο Ελβετοί κρυμμένοι στα υπόγεια με φορητές τουαλέτες?

Σοφία said...

@ Epikouros: Εγώ τους παραδέχομαι πάντως. Προσέχουν για να έχουν ;-)
Διάβασα το ποστ σου για τη Γενεύη, και μου μπήκε η ιδέα να πάω στα Fêtes de Genève. Αχ φωτιές που μου άναψες!

@ Snikolas: Μα τι να αναθεωρήσω? Στην Ελλάδα πριν 1 μήνα πήρα σουβλάκι-γύρο και coca-cola με €2,90. Μέχρι τα €8 υπάρχει χάσμα. Άσε που το σουβλάκι το πήρα από μαγαζάκι περιποιημένο, όχι από πλανόδιο.
Για την νυχτερινή ζωή επίτηδες δεν ανέφερα τίποτα, γιατί είπα να τονίσω μόνο τα καλά ;-)

@ Γκρινιάρης: Και τα ευρώ μου φαίνονται πολύχρωμα, αλλά αυτά τα ελβετικά ήταν το κάτι άλλο.

@ Nobody: Καλά, δεν το συζητώ. Θα είναι από τα άγραφα!

Anonymous said...

Πάντως πολύ κουτόφραγκοι οι ελβετοί που ασχολούνται με δημοψηφίσματα καί άλλα δημοκρατικά. Εμείς οι μεγάλοι μάγκες και δημοκράτες έχουμε καταφέρει να μη κάνουμε ούτε ένα και μάλιστα νομίζω χρειάζεται πρώτα κάποια έγκριση της βουλής για να ενεργοποιηθεί η δυνατότητα! Φυσικά οι πολιτικοί κάνουν το κορόιδο και πολύ καλά μας κάνουν. Έτσι κι αλλοιώς στις εκλογές ψηφίζουμε βάσει: α. Για να κερδίσει η ομάδα μας (κόμμα) β. Για να μας διορίσουν γ. Αν μας τάξουν χρήματα (που δεν θα δώσουν). Κατά τα λοιπά ως υπεύθυνοι έλληνες πολίτες καταστρέφουμε οι ίδιοι την καθημερινή μας ζωή (ρύπανση, απαράδεκτη οδήγηση και συμπεριφορά, κουτοπονηριά, ρουσφέτι κλπ κλπ). Έχω καταλήξει ότι σε σχέση με τον περήφανο λαό μας έχουμε τους καλύτερους και τιμιώτερους πολιτικούς. Συγγνώμη ξέφυγα, αλλά μέ πήρε η κατηφόρα:)) Επίσης να θυμίσω ότι το ελβετικό σύνταγμα και σύστημα με τα καντώνια κλπ το εισηγήθηκε και εφάρμοσε ο Καποδίστριας (που ήθελε να κάνει και εμάς ανθρώπους, αλλά εμείς δεν μασάμε όπως οι Ελβετοί -χά!)

Σοφία said...

Έχω καταλήξει ότι σε σχέση με τον περήφανο λαό μας έχουμε τους καλύτερους και τιμιώτερους πολιτικούς.

Πολύ σοφή η σκέψη σου, οφείλω να ομολογήσω. Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες.

Anonymous said...

Όμορφο το σχόλιό σου, Σοφία, φια την Ελβετία, κατατοπιστικό και περιεκτικό... δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα, έπειτα από 8 μήνες παραμονής σε αυτή τη χώρα.
καλή συνέχεια!

Υ. Γ. Δες αυτό: αξίζει να δώσουμε όλοι την προσοχή μας
http://icarus06.blogspot.com/2007/05/dvd.html

Anonymous said...

Πολύ ωραίο κείμενο, μερικές διορθώσεις από έναν Ελβετό στην Αθήνα:

"Οι Ελβετοί πάνε στις κάλπες 10, 15, 20 φορές το χρόνο."

Βασικά πάμε στις κάλπες 4 φορές το χρόνο, όλα τα θέματα (ομοσπονδιακά, τον καντόνιον, τον δήμων) μαζεύονται σε αυτά τα 4 σαββατοκύριακα.

Τα Ραιτορομανικά μιλάνε στο Graubünden (Γριζονία;), η περιοχή εκείνη που τα μιλάνε δεν είναι και τόσο κοντά στην Ιταλία.

Όσο θυμάμαι ο Ερρίκος Ντυνάν επέλεξε το σύμβολο του Ερυθρού Σταυρού από την Ελβετική σημαία - αλλά σε τέτοια θέματα μπορεί και να μας λέγανε βλακείες στο σχολείο.

Ένα σημείο που οι τιμές είναι πιο χαμηλές στην Ελβετία είναι βεβαίως ο καφές, αλλά στην Ελβετία υποτίθεται ότι θα πιεις τον καφέ σου σε ~ 15 λεπτά, δεν υπολογίζουν να μπλοκάρεις το τραπέζι παραπάνο.

Τα Ελβετικά φαγητά είναι πολύ απλά, γιατί η Ελβετία ήταν για πάρα πολλά χρόνια μια φτωχή χώρα (ναι, ναι, όλο το παιχνίδι με τις τράπεζες κτλ. ξεκίνησε γύρο από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο). Οι συνταγές είναι σχεδόν πάντα απλές, και την διαφορά κάνει πάντα η ποιότητα τον συστατικών. Έχω κάποιες συνταγές εδώ: papakiteliatziar.gr/Food

Εάν σου φαίνεται χάλια η (μην υπαρκτή) νυχτερινή ζωή στην Ελβετία, εμένα με χαλάει πιο πολύ ότι τα εστιατόρια συνήθως σερβίρουν φαγητό μόνο μέχρι τις 10 το βράδυ. Πολύ καλύτερα εδώ στην Ελλάδα :-) Όταν φτιάχνω φοντύ εδώ σερβίρεται και μετά τις 10 :-)

Το ότι τα καταφύγια χρησιμοποιούν σαν αποθήκες είναι προβλεπόμενο από τον νόμο. Το αποτέλεσμα είναι να έχεις μαζί με το διαμέρισμα στην πολυκατοικία και ένα μέρος στο υπόγειο για βαλίτσες, εργαλεία, τις κούτες με παλιά πράγματα που σου έδωσε εκείνη η θεία, κτλ. Καλό αυτό. Όταν πέφτει η βόμβα θα έχουν κάτι να παίζουν με αυτά τα πράγματα :-)

Anonymous said...

Betabug, νόμιζα ότι αυτό το αρθράκι θα σου είχε ξεφύγει, αλλά με πρόλαβες!
Στην Ελβετία, παρά την επικρατούσα αντίληψη, είναι οπλισμένοι σαν αστακοί. Φανταστείτε μια πολυτελή βίλα χωρίς φύλαξη μέσα σε μια φτωχογειτονιά! (Εντάξει, δεν είναι και φτωχαδάκια οι γείτονές τους). Ο φόβος όμως φυλάει τα έρημα. Υπάρχουν πολλά αντιαεροπορικά συστήματα κρυμμένα στα βουνά. Όταν είχα μείνει λόγω δουλειάς για κανα δίμηνο έξω από τη Ζυρίχη, τα F-16 έκαναν κάθε μέρα προπόνηση γύρω από τα κεφάλια μας. Απλά, σε αντίθεση με τον κραυγαλέο ελληνικό (και τούρκικο) στρατό με τα παραγγέλματα, τις απανωτές αγγαρείες και σκοπιές και τις πανταχού παρούσες στρατιωτικές μονάδες, στην Ελβετία είναι πιο διακριτικοί και ουσιαστικοί. Έβλεπα (πολλά) φανταράκια στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης με σκουλαρίκια, κοτσίδες, καμιά σχέση με τη μιζέρια που περάσαμε στον ΕΣ.
Επίσης για τα ρολόγια που βρίσκονται παντού, έχουν ένα μυστικό για την ακρίβειά τους: έχουν το σύστημα "Radio Controlled", το οποίο δέχεται σήμα από ένα πομπό μακρών κυμάτων (77kHz) έξω από την Φρανκφούρτη και ανήκει στο Ινστιτούτο Μετρολογίας της Γερμανίας (και για όλη την κεντρική Ευρώπη), ο οποίος αναμεταδίδει την ώρα ενός ατομικού ρολογιού καισίου. Οποιοδήποτε ρολόι χειρός, επιτραπέζιο, τοίχου, σιδηροδρομικού σταθμού, υπηρεσίας διαθέτει αυτό το σύστημα, μπορεί να συγχρονιστεί με αυτό το υπερ-ακριβές ρολόι. Η εμβέλειά του είναι 2000-2500 χλμ, και πιάνει και στην Ελλάδα, αλλά λίγο πιο δύσκολα (συνήθως μόνο τα βράδια).

Anonymous said...

εδω κ χρονια σκεφτομαι να τιν κανω απο ελλαδα κ ι ελβετια μου φαινεται ξερολουκουμο..φαινεται μια ισυχη χωρα που ολα δουλοευουν ρολοι..κ φανταζομαι οτι θα εχεισ χρονο για τον ευατο κατι που εδω το εχουμε ξεχασε...

Σοφία said...

@ Betabug & Libero: Μόλις τώρα είδα τα εκτενή σχόλιά σας! Σας ευχαριστώ για την ευγενική συνεισφορά :-)

@ Betabug: Απ' όσο ξέρω, σωστά σας τα έλεγαν στο σχολείο για τον Ερυθρό Σταυρό και την ελβετική σημαία. Αν ξαναδιαβάσεις την ανάρτησή μου, θα δεις ότι δεν διαφωνούμε.

Όσο για τα εστιατόρια που σερβίρουν μέχρι τις 10, και τον φτηνό καφέ που τον πίνεις στο πόδι, τα ίδια ισχύουν κι εδώ. Ευτυχώς στο Λονδίνο υπάρχουν και κάποια (εθνίκ συνήθως) εστιατόρια που μένουν ανοιχτά έως αργά.

@ Libero: Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για τα ρολόγια. Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα! Εδώ όποιο ρολόι και να κοιτάξεις δείχνει διαφορετική ώρα. Μάλλον είμαστε εκτός εμβέλειας... ή εκτός γενικώς.

@ Anonymous: Αν σου αρέσει η ησυχία, η Ελβετία σίγουρα ενδείκνυται.

Boo said...

Καλησπερα σας!!Πρωτη φορα μπηκα σε αυτο το blog και εντελως τυχαια!!ενδιαφερομαι να μετακομισω Ελβετια και μαλιστα πολυ αμεσα και τα σχολια ολων σας με διαφωτισαν αρκετα!!Θα ηθελα να σπουδασω εκει αλλα ειναι πολυ δυσκολο διοτι δεν εχω καποια ιδιαιτερη συσταση απο Ελλαδα!Ειμαι 19 χρονων και δεν εχω καθολου την οικονομικη δυνατοτητα να πληρωσω ενα ιδιωτικο πανεπιστημιο εκει!επισης περα απο τα αγγλικα (τα οποια γνωριζω καλα αλλα οχι αρκετα καλα καθως λογω πανελλαδικων δεν προλαβα να δωσω για Proficiency!..) δεν γνωριζω ουτε γερμανικα ουτε γαλλικα! :( Μηπως γνωριζετε πως μπορω να βρω δουλεια στην Ζυριχη ετσι ωστε να κανω μια αρχη εκει!?