Thursday 31 January 2008

Ψώνια στην Αθήνα 3-σε-1

Φέτος λόγω ιδιαίτερων συγκαιριών βρέθηκα στην Αθήνα δυο φορές μέσα στον Δεκέμβριο και είχα την ευκαιρία όχι μόνο να δω τις γιορτές στο Σύνταγμα και τον Εθνικό Κήπο, αλλά και να περιφερθώ στα γύρω μαγαζιά. Είχα πολύ καιρό να κατέβω στο κέντρο για χαζολόγημα (από πρόπερσυ το καλοκαίρι για την ακρίβεια) και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα, άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δυσάρεστα, από τις αλλαγές στο τοπίο.

Κατ' αρχήν, πήγα στο παζάρι που διοργάνωνε το Χαμόγελο του Παιδιού στον σταθμό του Συντάγματος. Είχε πάρα πολλά πράγματα, κυρίως Χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα περισσότερα συμπαθητικά και σε καλές τιμές. Όμως ήταν όλα πεταμένα όπως-όπως, σε τραπέζια ή σε κουτιά στο πάτωμα, χωρίς καμία αισθητική και χωρίς να σου δημιουργούν τη διάθεση να κάτσεις να χαζέψεις. Έχοντας μόλις επιστρέψει από τα Χριστουγεννιάτικα παζάρια της Κολωνίας, όπου οι πάγκοι στήνονται με μεράκι και είναι τέρψη οφθαλμών (δείτε εδώ για να συγκρίνετε) με έπιασε ασφυξία, παρόλη την εορταστική μουσική και την τραλαλά ατμόσφαιρα. Αγόρασα δυο-τρια στολιδάκια για το καλό και έφυγα τροχάδην.



Διέσχισα την πλατεία Συντάγματος και βρέθηκα στην Ερμού, η οποία από παλιά ήταν ο αγαπημένος μου χώρος για βόλτες και ψώνια. Μάλλον επειδή έχει πολλά υποδηματοπωλεία, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα (χιχι). Η πεζοδρόμηση της Ερμού οφείλω να πω ότι ήταν καταπληκτική ιδεά (και μπράβο σε όποιον το σκέφτηκε και την υλοποίησε). Είναι άλλο πράγμα να περπατάς έξω, όχι ακριβώς στον καθαρό αέρα αλλά τέλος πάντων όχι με το κλιματιστικό στο φουλ, χωρίς την έννοια των αυτοκινήτων. Είχε βέβαια πάρα πολύ κόσμο, μέσα και έξω από τα μαγαζιά, αλλά το στριμωξίδι ήταν σε υποφερτά όρια. Ο στολισμός ήταν πολύ μινιμάλ αλλά καλλιτέχνες του δρόμου και Ινδιάνοι μουσικοί έφτιαχναν μια ωραία γιορτινή ατμόσφαιρα.

Εκείνο που δεν μου άρεσε καθόλου μα καθόλου ήταν το πανηγύρι με τις τσάντες. Είχα ξαναδεί υπαίθριους πωλητές στην Ερμού, αλλά τόσους πολλούς πρώτη φορά! Είναι δυνατόν ο πιο κεντρικός και μοδάτος δρόμος της Αθήνας να έχει μετατραπεί σε ένα άλλο Μοναστηράκι; Και μάλιστα εντελώς παράνομα και με την αστυνομία να παίζει τη γάτα με το ποντίκι; Στην τελική, πόσο δύσκολο είναι να απομακρύνεις 50-60 παράνομους πωλητές από ένα δρόμο 500 μέτρων, μέσα στο κέντρο της πόλης; Αντί αυτού, οι περιπολίες των αστυνομικών περιορίζονταν στο να αναστατώνουν τους πάντες, αφού κάθε τρεις και λίγο οι πωλητές μάζευαν την πραγμάτεια τους και έτρεχαν να "κρυφτούν" με τους μπόγους στους ώμους. Εντελώς τριτοκοσμική εικόνα. Μου έκανε πάρα πολύ άσχημη εντύπωση γιατί εκτός του ότι αντιτίθεμαι ιδεολογικά στα κάθε είδους παράνομα, κλεμμένα και αντιγραμμένα, δεν βλέπω σε τι κερδίζει η Αθήνα ως πόλη από την μετατροπή της σε ένα τεράστιο υπαίθριο παζάρι. Και να ήταν παζάρι τύπου Πλάκας θα το καταλάβαινα, γιατί τουλάχιστον έχει μια αισθητική. Αλλά παζάρι με τσάντες και πορτοφόλια ιμιτασιόν, δεν το χωράει ο νους μου. Μου κάνει μάλιστα εντύπωση που δεν διαμαρτύρονται οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων της περιοχής, αφού αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση προβλέπω να πηγαίνουν όλοι για ψώνια στο Attica, και η Ερμού να μετατρέπεται και προέκταση του Μοναστηρακίου.


Το οποίο Attica είχε πολύ ενδιαφέρουσες βιτρίνες. Η κάθε μια απεικόνιζε μια σκηνή από κάποια γνωστή πρωτεύουσα: Αθήνα, Βερολίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Τόκυο, Μόσχα, Αμστελόδαμο, Νέα Υόρκη. Με παραξένεψε ότι δεν βρήκα βιτρίνα για τη Ρώμη, και η βιτρίνα της Αθήνας μου φάνηκε κάπως φτωχή, αλλά κατά τ' άλλα η παρουσίασή τους ήταν πολύ εντυπωσιακή και στο ίδιο στυλ με τις βιτρίνες του Selfridges - μια ατραξιόν από μόνες τους. Προς στιγμήν νόμιζα πως ήμουν στην Oxford Street. Μέσα στο Attica δεν μπήκα, αλλά απ' ό,τι είδα απέξω μου φάνηκε πολύ χλιδάτο. Πρόσεξα ότι έχει και μπουτίκ με καλλυντικά Jo Malone (που εδώ στο Λονδίνο θεωρούνται πολύ in, χρυσό μου) και γενικά κοσμοπολίτικο αέρα.


Παζάρι, πανηγύρι, πολιτισμός, όλα σε απόσταση αναπνοής. Αν μη τι άλλο, η Αθήνα προσφέρει λύσεις για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια.

23 comments:

Εξύμνoς said...

ΩΩΩ το πρωτο σχολιο!
Η φωτογραφεια με τους μπογους στον ωμο ειναι ολα τα λεφτα!! Σαν καλικατζαρακια ειναι!!

Σοφία said...

Χεχε ευχαριστώ για τον σεφτέ :-)

Η φωτογραφία με τους μπόγους είναι από τις πιο δημοσιογραφικές μου (αν μου επιτρέπεται ο όρος).

Shadowface said...

Παρεπιπτόντως η βιτρίνα του τοκυο έγραφε ότι να ναι, ευτυχώς που δεν καταλαβαίνουν ιαπωνικά πολλοί...
Πολλοί αλλά εγώ ξέρω οπότε ήταν λίγο άσχημο συναίσθημα.

Σοφία said...

Χαχαχα σπουδαίο πράγμα η άγνοια τελικά!

Γκρινιάρης said...

Ωραία περιγραφή! Η Ερμού είναι πολύ όμορφη, και καλά κάνεις και αναφέρεις αυτά που δε σου άρεσαν. Και για το παζάρι. Πολλές φορές οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά...

Η φωτογραφία με τους σάκους πολύ πετυχημένη, όντως! Χαχα! Σαν τους βοηθούς του Άγιου Βασίλη είναι! Αν φορούσαν και στολές θα ήταν μια χαρά! :)

DaNaH said...

Ωραίο ποστ! Η περιγραφή των πλανόδιων πωλητών που το σκάνε και ακόμα περισσότερο η φωτογραφία που δείχνει την πραγματική εικόνα μου θύμισε την αρχή μιας παλιάς ελληνικής ταινίας που πουλούσαν κάτι παράνομα και κρατούσαν τσίλιες για την αστυνομία, νομίζω με την Βουγιουκλάκη ήταν που πουλούσε σπίρτα. Η Λίζα και η άλλη ίσως(;).

Οι βιτρίνες αυτού του Άττικα πολύ ωραίες, δεν έχω δει σε άλλο μέρος στην Ελλάδα κάτι τόσο πρωτότυπο (καθημερινό δε για κάποιον που κατοικεί στο Λονδίνο). Για τα ελληνικά δεδομένα όμως είναι πρωτοποριακό!

Όσο για την Ερμού ένα έχω να πω: έβλεπα επί χρόνια στις ειδήσεις - κατά τη διάρκεια γιορτινών ημερών ή εκπτώσεων - ανταποκρίσεις από την Ερμού που είναι πεζόδρομος και τους ρεπόρτερ να μιλούν για την κίνηση της αγοράς κλπ και φανταζόμουν κάποιον μεγάλο ευρωπαϊκό πεζόδρομο, όπως αυτούς που είχα συνηθίσει στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Όταν πριν 2 χρόνια βρέθηκα για ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα και είδα τι πραγματικά εστί οδός Ερμού απογοητεύτηκα πλήρως!! Δεν περίμενα με τίποτα να αντικρίσω αυτόν τον μικρό και στενάχωρο πεζόδρομο με μαγαζιά και δεν περίμενα σε καμία περίπτωση όλοι οι πωλητές και πωλήτριες να είναι ΤΟΣΟ αγενείς! Πραγματικά μετά από την είσοδο σε μερικά μαγαζιά η εντύπωση που απεκόμισα ήταν πως κατέβηκαν όλοι από τα χωριά τους στην Αθήνα και την έχουν δει πρωτευουσιάνοι και δεν έχουν ούτε την στοιχειώδη ευγένεια! Όλοι κατσούφιδες και απότομοι προς τον πελάτη. Το μόνο που μου άρεσε ήταν οι υπαίθριοι καλλιτέχνες όπως οι Ινδιάνοι που αναφέρεις εσύ και κάποιοι που παριστάνουν τα αγάλματα (που κι από δαύτους αν έχει πάει κανείς στο εξωτερικό έχει δει πάρα πολλούς!).

Όποτε καταλήγω πως συγκριτικά προτιμώ χίλιες φορές την Τσιμισκή μας που έχει άπλα και ανοιχτωσιά (και ως επί το πλείστον σε προσεγγίζει καλύτερα ο καταστηματάρχης/πωλητής), κι ας έχει αυτοκίνητα, από αυτό το στενόχωρο μέρος στην Αθήνα που είναι πεζόδρομος ως ένα σημείο, μετά ξαναγίνεται δρόμος, μετά πάλι πεζόδρομος! Απορίας άξιο είναι πως κατάφεραν να διαμορφώσουν έναν δρόμο κατ'αυτόν τον τρόπο!

Συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο, αλλά τα θυμήθηκα όλα αυτά και "έτρεχε" το χέρι, χεχε! :)

Σοφία said...

@ Γκρινιάρης: Καλά, για το παζάρι έπρεπε να με άκουγες όταν το πρωτοείδα!! Τώρα έχει περάσει καιρός και έχω ηρεμήσει κάπως ;-)

@ Δανάη: Χαχα και πού να την έβλεπες την Ερμού όταν είχε και αυτοκίνητα δηλαδή!

Προσωπικά μεταξύ Τσιμισκή και Ερμού εξακολουθώ να προτιμώ την Ερμού επειδή είναι πεζόδρομος, αλλά οριακά, λόγω του πανηγυρτζίδικου τόνου που αρχίζει να αποκτά. Πάντως αυτό για τις αγενείς πωλήτριες το πρόσεξα κι εγώ. Δε νομίζω ότι είναι θέμα χωριατών που το έχουν δει Αθηναίοι, αλλά περισσότερο θέμα υπεροψίας λόγω του ότι δουλεύουν στο κέντρο της Αθήνας και καλά (Ερμού είναι αυτή)! Αλλά αν αρχίσουν να χάνουν πελάτες λόγω του παζαριού *και* λόγω αγένειας, προβλέπω στο τέλος να βγάζουν πάγκους στο πεζοδρόμιο.

Προσωπικά έχω ήδη απορρίψει 1 κατάστημα λόγω της εξυπηρέτησης (Bershka) και είμαι σε οριακό σημείο με ένα άλλο (Public). Η λίστα παραμένει ανοιχτή ;-)

Σοφία said...

Α, και την ταινία με τη Βουγιουκλάκη δεν την έχω δει, αλλά ήταν όπως το περιγράφεις. Κάποιοι κρατούσαν τσίλιες, και όταν πλησίαζε "όργανο της τάξεως" έπεφτε σύρμα, μάζευαν τους μπόγους στο πι και φι και την έκαναν με ελαφρά. Αλλά σε κάτι φάσεις αυτό γινόταν συνέχεια, κάθε 20-30 λεπτά! Αν περνούσες καμιά ώρα στην Ερμού, το έργο το έβλεπες τρεις φορές.

itelli said...

Θα ορκιζόμουν ότι στην πρώτη φωτό, πήρε το μάτι μου έναν δονητή.... Κοίτα να δεις που η Αθήνα όντως προσφέρει λύσεις :)

Σοφία said...

Μήπως (λέω, μήπως) σε γελούν τα μάτια σου;

kat. said...

ξέρεις τι είναι τραγικό;
να "κατέβεις" την ερμού, να φτάσεις κάπου στην καπνικαρέα και να γυρίσεις να δεις τον κόσμο που περπατάει!
η καρδιά σου θα σε πιάσει.. και αυτό δεν θα είναι ένα από τα καλά που έχει η αθήνα!
τέλος πάντων. δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή, έτσι; σημασία έχει οτι πέρασες όμορφα..

Εξύμνoς said...

Δημοσιογραφικη...μμμ... σου επιτρεπεται!!

Σοφία said...

@ Kat: Από ποια άποψη το λες αυτό; Ποιότητας ή ποσότητας;

@ Eximnos: Ευχαριστώ :-)

Anonymous said...

μου αρέσουν αυτές οι west end girl (ας μου επιτραπεί η έκφραση και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη εάν προέβην σε ατόπημα, καθότι είμαι μπουρτζόβλαχος! δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μου ικτός Ελλάδους) τύπου περιγραφές που με τόση παρρησία χρησιμοποιείς προκειμένου να δώσεις μια γεύση ή όψη διαφορετική των καθημερινών πραγμάτων που οι περισσότεροι απλά προσπερνούν αδιάφορα, πιο πλούσια πιο ενδιαφέρουσα.

Οι κόκκινες νύχτες είναι το κραγιόν μιας υγιούς θα έλεγα φαντασίας!

koulpa said...

Αν και βρίσκομαι σε απόσταση 10λέπτου με το μετρό από το σύνταγμα.. βρίσκομαι εκεί σπανίως.. μια φορά το χρόνο για δουλιά..
Αυτή γκρίζα περιοχή μεταξί νομημότητας και παρανομίας με κουράζει.. από την άλλη λοιπάμαι τους οικονομικούς μετανάστες που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα.. αλλά και ποτέ δε αγοράζω κάτι..
Καλησπέρα και καλό μήνα:):)

KitsosMitsos said...

Η χλιδή και η μιζέρια μαζί.
Το άλλο καλό που έχουμε αποκτήσει τα τελευταία χρόνια είναι οι street artists, νεόκοπο φαινόμενο. Και φυσικά, οι πανταχού παρούσες παραδοσιακές λατέρνες που πάντα με συγκινούν!

NdN said...

Καλησπέρα!

Εγώ δεν έχω έρθει ποτέ Χριστούγεννα στην αθηνά για να δω στολισμένη την Ερμού, αλλά γενικά δεν με είχε ενθουσιάσει. Και εγώ συγκριτικά προτιμώ την Τσιμισκή μας (μπράβο Δανάη!!).

Οι βιτρίνες του Άττικα πολύ ωραίες πάντως!

Η καλύτερη ωστόσο είναι αυτή η "δημοσιογραφική". Καλά, κυνηγούσαν τους ανθρώπους και εσύ καθόσουν και τους φωτογράφιζες;; :)))

Εντυπωσιακό, αλλά συνάμα θλιβερό θέαμα.

Καλό Σαβ/το!

philos said...

Συμφωνώ απόλυτα σε όλο το ρεπορτάζ!
Και σε ευχαριστώ για τις φωτογραφίες του Attica γιατί εγώ το πρωί δεν μπόρεσα να τις βγάλω χωρίς αντανακλάσεις!

itelli said...

Δεν ξέρω... αλλά έχω μια ιδέα: βγάλε τη φωτό μόνη της κ κάνε γκαλοπ "Εντοπίστε τον δονητή". Να δουμε πόσοι θα πουν "δεν υπάρχει".

Όσο για τα μάτια μου, να μην σου πω ότι βλέπω 2 τώρα! Του ιδίου χρώματος κιόλας :Χ

:)))

itelli said...

Τι αληταμπουροτραμπούκος που έιμαι ώρες-ώρες....

island said...

Ψιλοχάθηκες αγαπητή.Καλό μήνα να έχεις.

Α...η Ερμού ποτέ δεν πεθαίνει.Είαι μαστ λέμε όσοι πλανώδιοι και να πάνε

Σοφία said...

@ Ηλιογράφος: Ίσα-ίσα, που η φαντασία μου υπολειτουργεί, τουλάχιστον μέσα στις Κόκκινες Νύχτες. Ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια :-)

@ Koulpa: Κι εγώ δεν αγοράζω ποτέ από παράνομο πωλητή, άσχετα αν είναι μετανάστης ή όχι. Το παράνομο είναι παράνομο όποιος κι αν κάνει την παρανομία.

@ Kitsosmitsos: Από όλα αυτά, μόνο τις λατέρνες συμπαθώ και δίνω πάντα χρήματα. Αλλά αν είχαν βγει 30 λατερνατζήδες στην Ερμού, μάλλον δεν θα έδινα σε κανέναν.

@ NdN: Xαχα το περίεργο θα ήταν να προτιμούσες την Ερμού ;-)

Όσο για τους πλανόδιους με τους μπόγους στους ώμους, δεν τους κυνηγάνε ακριβώς. Απλά παίζουν τη γάτα με το ποντίκι. Περνάει ο αστυνομικός, φεύγουν οι πλανόδιοι (όλοι μαζί και πάντα προς το ίδιο σημείο) και 10 λεπτά αργότερα επιστρέφουν δριμύτεροι. Μετά από κανένα 45λεπτο επαναλαμβάνεται το ίδιο, και ξανά και ξανά. Σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Σοφία said...

@ Philos: Παρακαλώ! Για να πω την αλήθεια, εσένα θυμήθηκα και έκανα την ανάρτηση για τις βιτρίνες του Αttica :-)

@ Itelli: Τώρα μου βάζεις ιδέες! Δε νομίζω να πιάσει το κόλπο όμως, γιατί την φωτογραφία την έχουν δει όλοι στις Κόκκινες Νύχτες.

Πάντως αν θες να κάνεις το τεστ στο δικό σου ιστολόγιο, υπόσχομαι να μην στο χαλάσω με σχόλια του στυλ "wishful thinking", "dream on sunshine" κ.λπ.

@ Island: Ευχαριστώ και ανταποδίδω! Όντως χάθηκα γιατί έχει πέσει πολλή δουλειά τελευταία. Θα επιστρέψω όμως. Kάντε μου μια μικρή πίστωση χρόνου...