Tuesday 15 January 2008

Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι

Mία τα ταξίδια, μία τα Χριστούγεννα, έχω καιρό να κάνω βιβλιοσχολιασμούς, παρόλο που έχω διαβάσει αρκετά βιβλία από το καλοκαίρι και μετά. Είπα λοιπόν σήμερα να διορθώσω την κατάσταση, γράφοντας δυο λόγια για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και λέγεται Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Φαντάζομαι το ξέρετε, αφού είναι από καιρό στη λίστα των Best Sellers της Πρωτοπορίας και του Ελευθερουδάκη, και έχουν κυκλοφορήσει τουλάχιστον 57.000 αντίτυπα ως τώρα. Αν δεν το έχετε ακουστά, πρόκειται για το τέταρτο βιβλίο της Λένας Μαντά, που κυκλοφόρησε πέρσυ από τις εκδόσεις Ψυχογιός (λιανική τιμή σχεδόν 20€, με λίγη καλή τύχη θα το βρείτε λίγο κάτω από 18€).

Η ιστορία αναφέρεται σε πέντε αδελφές που ζουν σε ένα χωριό κάτω από τον Όλυμπο, σ' ένα σπίτι που βρίσκεται δίπλα σε ποτάμι. Μεγαλώνοντας φεύγουν μία-μία, αναζητώντας πλούτη, δόξα, έρωτα ή και τα τρία μαζί. Η κάθε μια τους ζει μια ευκατάστατη και πολυτάραχη ζωή, και όλες χάνουν άντρα, εραστή, παιδί ή και τα τρία μαζί. Μετά από χρόνια επιστρέφουν στις ρίζες τους, στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι, για να βρουν παρηγοριά. Όπως λέει η ίδια η συγγραφέας "είναι ξεκάθαρος ο λόγος που οι ηρωίδες επιστρέφουν στο πατρικό τους, που μετά απ' ό,τι έζησαν δεν ήταν καθόλου ταπεινό. Ηταν ο παράδεισος που θυσίασαν αναζητώντας έναν άλλον που τελικά αποδείχθηκε ανάξιος να τους δώσει την αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Δεν υπήρχε κοινωνικό υπόβαθρο στη σκέψη της επιστροφής. Ηταν ανάγκη ψυχής."

Σε γενικές γραμμές, μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Είναι δακρύβρεχτο έως αηδίας (τόσο θανατικό σε μια οικογένεια, ούτε να τους είχανε μουτζώσει) αλλά και καλογραμμένο. Από τη στιγμή που το άρχισα, το τελείωσα μέσα σε τρεις μέρες, και είναι σχεδόν 600 σελίδες! Παρόλο που δεν είναι το στυλ βιβλίων που προτιμώ (πολύ δάκρυ για τα γούστα μου), οφείλω να ομολογήσω ότι ο τρόπος γραφής της Λένας Μαντά είναι ευχάριστος και οι περιγραφές της σε παρασέρνουν να γυρίζεις σελίδες για να δεις τι θα γίνει μετά, ακόμα κι όταν το τέλος της ιστορίας είναι λίγο-πολύ προβλέψιμο.

Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο από τα βιβλία της συγγραφέως, πάντως το συγκεκριμένο το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν κάτι ευκολοδιάβαστο, και σε όσους αρέσουν οι ιστορίες με πολλά πάθη, δράματα και παιχνίδια της μοίρας. Δεν ξέρω αν θα αρέσει στο ανδρικό κοινό. Πιστεύω ότι θα το διαβάσουν άνετα όσοι διαβάζουν μυθιστορήματα, αλλά δεν θα εντυπωσιάσει όσους διαβάζουν κυρίως μη-λογοτεχνικά βιβλία. Σίγουρα θα ικανοποιήσει όσους (και όσες) ψάχνουν κάτι ανάλαφρο αλλά όχι τελείως χαζοχαρούμενο.

21 comments:

Anonymous said...

«Η εμπορικότητα θεωρείται έγκλημα...» ξεκινά η συνέντευξη στο link στο οποίος μάς παραπέμπεις. Σου θυμίζει μια ανάλογη κυβερνοκουβέντα στο ιστολόγιο της roadartist?

Έχω ακουστά το «Θεανώ» που έχει γράψει η Μαντά. Δεν την έχω διαβάσει ποτέ (διαβάζω τόοοοσο αργά, που δεν βγάζω πολλά βιβλία το χρόνο, γμτ...)

Είναι όμως πολλές φορές που θέλω ένα βιβλίο που να μου ξεκουράζει τη ψυχή! Και που διάβασα την «Κυρία Ντάλαγουέη» της Βιρτζίνια Γουλφ, τι κατάλαβα...?

Σοφία said...

Αν μου τη θύμισε λέει!

Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο βιβλίο θα σου ξεκουράσει την ψυχή (έχω μια επιφύλαξη λόγω του γενικότερου θανατικού). Το μυαλό θα στο ξεκουράσει σίγουρα. Είναι μεγάλο, αλλά διαβάζεται μονορούφι.

DaNaH said...

Σοφία μήπως έχεις διαβάσει και
Το Νησί; Το είχα δει στο Public, η περίληψη στο οπισθόφυλλο μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και ρώτησα την μαμά μου για αυτό (η οποία διαβάζει πιο πολλά βιβλία από εμένα) και είπε ότι το έχει και ότι το έχει διαβάσει και ότι είναι πολύ ωραίο! Τώρα το έχει δανείσει σε μια φίλη της, περιμένω να της το επιστρέψει για να το αρχίσω και εγώ.

Σοφία said...

Όχι, δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Το έχω αγοράσει όμως και το έχω στη λίστα των "προσεχώς".

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Nα περάσω και εγώ με τη σειρά μου από εδώ για να πω "καλή χρονία" Σοφία και εύχομαι να έχεις κέφι και έμπνευση στα κείμενά σου πάντα.

βασίλης said...

Ωραίο βιβλίο φαίνεται, χωρίς πολύ βαθιά νοήματα που κουράζουν. Καλημερα σου

Σοφία said...

@ Δε μασάμε ρε: Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω. Καλή χρονιά να έχουμε!

@ Βασίλη: Έτσι είναι. Σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν αναρωτιέσαι "τι θέλει να πει ο ποιητής".

moukelis said...

Το έχω δει αρκετές φορές στο ράφι,αλλά διαβάζοντας το οπισθόφυλλο μου εκανε πολυ "Φώσκολος" και δεν το επιχείρησα.Σκέφτομαι ομως να το δωρίσω στη μαμά μου,είναι αρκετά καλό από ότι φαίνεται αν σου αρεσουν βιβλία αυτού του είδους.

Σοφία said...

Χαχαχα όντως, θα γινόταν άνετα σειρά του Φώσκολου!

Το δικό μου αντίγραφο το έχω δώσει κι εγώ στη μαμά μου. Πιστεύω θα της αρέσει, αλλά χθες που μιλήσαμε ξέχασα να την ρωτήσω αν το διάβασε. Θα μάθω όμως, και θα σας πω :-)

xaos said...

Τώρα το διαβάζω, είμαι στην περιγραφή της ζωής της τρίτης κόρης.Ανάλαφρο όπως λες.Οπως και το "Το ταξίδι που λέγαμε" είναι πολύ ωραίο.Το προτείνω.

KitsosMitsos said...

Ενδιαφέρουσα πρόταση. Και έψαχνα μια πρόταση για το επόμενο επαγγελματικό ταξίδι στην επαρχία - κάθε φορά που πάω αγοράζω και από ένα βιβλίο.

@δανάη Για το Νησί: αρκετά καλογραμμένο βιβλίο - διαβάζεται μονορούφι. Η συγγραφέας αποδίδει τη ζωή στη Σπιναλόγκα, μην έχοντας καν πάει εκεί! Αρκετά δυνατό και συγκινητικό. Προτεινόμενο και αυτό!

Λακων said...

Στο θέμα της βιβλιοπαρουσίασης σου βάζω άριστα.
Συμπαθητική η υπόθεση του πάντως.

Εξύμνoς said...

Σε τρεις μερες 600 σελιδες. Δηλ 200 ανα μερα. Αν πουμε οτι μια σελιδα την ξεπετας σε 2,5' εχουμε 200*2,5=500 λεπτα. 500/60=8,3 ωρες την μερα!!!!
Δεν σου αρεσε. Δικιο εχεις.

Σοφία said...

@ Χελώνα: Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω υπόψην, αν και το όνομα της συγγραφέως μου είναι γνωστό. Θα το ψάξω. Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες.

@ Kitsosmitsos: Νομίζω ότι για ταξίδι είναι ιδανικό, γιατί ενώ είναι αρκετά μεγάλο, ξεπετάγεται εύκολα.

@ Λάκων: Να 'σαι καλά :-)

@ Eximnos: Τα 2,5 λεπτά είναι πολλά. Υπολόγιζε 1 λεπτό την σελίδα, 200 λεπτά την ημέρα, δηλαδή κάτι παραπάνω από 3 ώρες. Το οποίο πρέπει να είναι σωστό, γιατί ένα βράδυ θυμάμαι ότι διάβαζα από τις 12:30 ως τις 4.

Anonymous said...

Πρέπει να είμαι μεγάλος μπούφος, γιατί το 2,5 λεπτά ανά σελίδα μου φαίνεται γρήγορο...

Μάλλον πρέπει να αρχίσω να διαβάζω πιο γρήγορα...

maria λεμονατη! said...

δεν ξερω το συγκεκριμενο βιβλιο.
απο την περιγραφη σου μου θυμισε τα ανεμοδαρμενα υψη...αλα ελληνικα!

Σοφία said...

@ Penny: Το τέσταρα πριν λίγο. Μια σελίδα την διάβασα σε 58 δεύτερα. Πάντως απ' όσο ξέρω, η ταχύτητα ανάγνωσης δεν αποτελεί ένδειξη εξυπνάδας ;-)

@ Μαρία: Να σου πω, δεν έχεις άδικο!!

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Καλό απόγευμα! Μόλις διάβασα την κριτική σας και ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το βιβλίο μου. Ομολογουμένως απόλαυσα και τα σχόλια. Όσα γράφτηκαν, μου πιστοποιούν οτι το βιβλίο μου κατάφερε να εκτελέσει τον προορισμό του. Να είναι ευκολοδιάβαστο και να ξεκουράζει τον αναγνώστη. Ευχαριστώ και πάλι φιλιά σε όλους σας!
ΥΓ: Το blog μου άρεσε πολύ, θα περνάω τακτικά.

Anonymous said...

Αυτό το περίμενες???

Σοφία said...

@ Lena Manta: Κι εγώ με τη σειρά μου σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, και σας εύχομαι καλή συνέχεια και ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.

@ Penny: Ομολογουμένως όχι!

Unknown said...

πολύ καλό βιβλίο όντως! έχεις διαβάσει το έρωτας σαν βροχή? αυτό να δεις... αν και δεν είναι του γούστου σου όπως λες τα δράματα σίγουρα θα σου αρέσει και αυτό πολύ!