7+1=3

Πριν λίγο καιρό με κάλεσε η Alienlover να παίξω το παιχνίδι με τα 7+1 γεγονότα που με σημάδεψαν τη χρονιά που πέρασε. Δυσκολεύτηκα να βρω κάτι να γράψω, γιατί τώρα που το καλοσκέφτομαι, το 2007 ήταν ένα έτος άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Θυμάμαι την περσυνή πρωτοχρονιά είχα μια αίσθηση ότι κάτι σημαντικό θα συνέβαινε, κάτι θα άλλαζε μέσα στη χρονιά. Tελικά διαψεύστηκα παταγωδώς. Όχι ότι πήγε κάτι άσχημα, αντιθέτως πολλά πράγματα πήγαν καλά, απλά δεν συνέβηκε τίποτα ιδιαίτερα συνταρακτικό. Δεν υπολογίζω βέβαια τις φωτιές του καλοκαιριού, οι οποίες (αν σημάδεψαν) σημάδεψαν όλη τη χώρα και ίσως λιγότερο εμάς που μένουμε στο εξωτερικό και όσο να 'ναι τις ζήσαμε εξ αποστάσεως.

Προπαθώντας να απομονώσω μερικά σημαντικά γεγονότα για μένα προσωπικά, νομίζω ότι αξίζει να κάνω μνεία στα εξής:

Πριν από ένα χρόνο *ακριβώς* μπήκα στον χώρο του μπλόγκιν. Ναι, είναι γεγονός. Δεν έχει μόνο η Δανάη γενέθλια σήμερα, αλλά και οι Κόκκινες Νύχτες!


Στην αρχή ξεκίνησα να γράφω για να διοχετεύω κάπου τα περισσεύματα ενέργειας που είχα, αλλά και για να εξασκώ τα ελληνικά μου που κόντευα να τα ξεχάσω. Στην πορεία βρέθηκα να γράφω από μεράκι και όσο γνώριζα περισσότερο κόσμο μέσα από το ιστολόγιο, άρχισα να νιώθω ότι απευθυνόμουν σε γνωστούς και δεν έγραφα πια "στον αέρα". Τότε ήταν που ήρθε κι έδεσε το γλυκό, και ένα χρόνο μετά έχω ήδη κάνει 255 αναρτήσεις και έχω λάβει πάαααρα πολλά σχόλια. Σας ευχαριστώ όλους :-)

To δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός της χρονιάς ήταν η αποχώρηση του σούπερ-μισητού αφεντικού, που μας έπρηζε επί χρόνια. Το Μεγάλο Αφεντικό είδε το φως, συνετέλεσαν και κάποιες ευνοϊκές συγκαιρίες, και τον αποχαιρετήσαμε με μεγάλη χαρά στα τέλη Ιουλίου. Επιτέλους τέλος και πολύ ασχοληθήκαμε.

Τον Οκτώβριο κατάφερα να ξαναβρεθώ με μια φίλη Βελγίδα την οποία γνώριζα από το πανεπιστήμιο και με την οποία είχαμε χαθεί εδώ και 10 χρόνια. Την έψαχνα καιρό και τελικά την βρήκα μέσω ίντερνετ, και συγκεκριμένα μέσω του Google Images. Έβαλα το όνομά της και βρήκα μια φωτογραφία της από ένα ιατρικό συνέδριο. Έτσι απλά. Από την φωτογραφία βρήκα τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του νοσοκομείου που διοργάνωνε το συνέδριο, έστειλα ένα ημέιλ στο όνομά της και την επόμενη μέρα πήρα απάντησή της με τα εξής λόγια: Hi Sofia, How did you find me? Xεχεχε. Ουδέν κρυφό υπό του Γούγλη, αγαπητοί μου. Τον Δεκέμβριο συναντηθήκαμε στις Βρυξέλλες. Ήταν πολύ περίεργο που βρεθήκαμε μετά από 10 χρόνια. Από τη μία τελείως διαφορετικό και από την άλλη πολύ οικείο, σαν να μην είχε περάσει τόσος καιρός. Κάναμε τις βόλτες μας στις στολισμένες Βρυξέλλες, ανταλλάξαμε τα νέα των περασμένων 10 χρόνων και αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να μην αφήσουμε να κυλήσουν άλλα τόσα χρόνια μέχρι να ξαναβρεθούμε!

Άλλο τίποτα συνταρακτικό δεν μπορώ να σκεφτώ... Απ' όποια πλευρά και να το εξετάσω, το 2007 δεν θα φιγουράρει ποτέ στο TOP 10 των πιο συναρπαστικών χρόνων της ζωής μου. Πάλι καλά που βρήκα έστω τρία πράγματα να μνημονεύσω.

Τουλάχιστον ξεκίνησα το ιστολόγιο. Δεν είναι και λίγο, ε;