Φωτισμένα καρναβάλια

Μαζί με τα πυροτεχνήματα, τα βεγγαλικά και τις φωτιές, στη νοτιοδυτική Αγγλία γιορτάζουν το Guy Fawkes Night με καρναβάλια. Είναι μια παράδοση που ξεκίνησε στην πόλη Bridgwater, όπου παλιά έκαιγαν ομοιώματα των συνομωτών σε μια μεγάλη φωτιά στο κέντρο της πόλης. Οι άνθρωποι που έφερναν τα ομοιώματα στη φωτιά μαζεύονταν σε παρέες και σχημάτιζαν μικρές πομπές που περνούσαν μέσα από την πόλη, κάνοντας ένα είδος παρέλασης. Με τα χρόνια οι παρελάσεις αυτές έγιναν όλο και πιο περίτεχνες, εμφανίστηκαν οι πρώτοι μασκαράδες (κάποιο ρόλο θα έπαιξε και το Hallowe'en, δεν μπορεί) και σιγά-σιγά άρχισε να διοργανώνεται ένα μεγάλο καρναβάλι, που έγινε γνωστό με το όνομα West Country Carnival.

Το καρναβάλι αυτό είναι σαν τα δικά μας, μόνο που γίνεται βράδυ. Υπάρχουν 3 διαφορετικές πομπές, και όλες τους αποτελούνται από φωτισμένα μηχανοκίνητα άρματα, πάνω στα οποία τραγουδάνε και χορεύουν οι μασκαρεμένοι. Η μεγαλύτερη πομπή ξεκινάει από το Bridgwater, και μεταφέρεται σε διαφορετική πόλη κάθε δύο μέρες. Έτσι οι κάτοικοι της περιοχής έχουν απανωτά καρναβάλια για περίπου 2 εβδομαδες, μαζί με συναυλίες και άλλα μουσικά δρώμενα. Σαν φθινοπωρινές Απόκριες ένα πράγμα.

Στο καρναβάλι του Bridgwater πήγα το 1993, στο πρώτο μου ταξίδι στην Αγγλία. Μην έχοντας ποτέ πριν περάσει τα ελληνικά σύνορα, είχα στο μυαλό μου τους Άγγλους ως ξενέρωτους, αγέλαστους, μίζερους και λίγο αγροίκους. Οι άνθρωποι που βρήκα ήταν ευγενικοί, χαμογελαστοί, φιλόξενοι και με ωραίο χιούμορ. Ειδικά όταν πήγα στο καρναβάλι του Bridgwater έχασα πάσα ιδέα. Δεν περίμενα με τίποτα ότι Άγγλοι θα μασκαρεύονταν και θα βγαίναν μες την κρύα νύχτα να τραγουδήσουν και να χορέψουν (να χορέψουν!!) όπως οι δικοί μας μασκαράδες τις Απόκριες. Θυμάμαι ότι στεκόμασταν στην αρχή του καρναβαλιού, εκεί που δεν είχε πολύ κόσμο, και όπως περνούσαν τα άρματα, όταν με έβλεπαν με τη μηχανή στο χέρι αμέσως χαμογελούσαν και πόζαραν. Μου είχε κάνει πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση, και θυμάμαι που όταν γύρισα στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που περιέγραφα από το ταξίδι μου ήταν αυτό το καρναβάλι, ίσως γιατί δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα που είχα σχηματίσει στο μυαλό μου για τους Άγγλους.


Το άλλο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι το πόσο όμορφη είναι η Αγγλία. Όχι μόνο το Λονδίνο, αλλά όλη η χώρα. Θυμάμαι που σκεφτόμουνα: "μα καλά, τι στην ευχή έρχονται να κάνουν στην Ελλάδα όταν η χώρα τους είναι τόσο όμορφη;" (τώρα βέβαια ξέρω ότι έρχονται για τον ήλιο). Μια από τις πόλεις που επισκέφτηκα σε εκείνο το πρώτο ταξίδι ήταν το Bath, που θυμάμαι ότι μου είχε φανεί παραμυθένιο. Και για του λόγου το αληθές βάζω και φωτογραφίες ;-)


Όλες οι φωτογραφίες είναι από το ίδιο ταξίδι, σε εποχές Π.Ψ. (προ ψηφιακών μηχανών) και τις έχω σκανάρει, γι' αυτό δεν είναι τόσο καλές. Περισσότερες φωτογραφίες από τα φωτισμένα άρματα θα βρείτε εδώ και εδώ. Αξίζει να τις δείτε, γιατί στα 14 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε που πήγα στο καρναβάλι, τα άρματα έχουν αποκτήσει τα διπλάσια και τριπλάσια λαμπιόνια!